به گزارش "ورزش آذربایجان"، در سال های نه چندان تبریز هم مثل ارومیه به عنوان یکی از قطب های والیبال ایران شناخته می‌شد اما تقریبا یک دهه‌ای می‌شود که خبری از والیبال تبریز نیست. این رشته روز های تیره و تاری را در تبریز سپری می‌کند و والیبال دوستان تبریزی اسیر مدیران پشت میزنشین و فاقد خلاقیت شده اند؛ مدیرانی که بیشتر تابع قوانین اولیه مدیریتشان هستند تا اینکه آستین ها را بالا بزنند و مثل شهرهای یزد، کرمان که پیوند مدیران با سرمایه گذران خصوصی به معرفی قطب های جدید انجامیده، کار اساسی بکنند.

از باشگاه مس سونگون خبر می رسد مدیران باشگاه تصمیم را بر تقویت تیم و بستن تیمی در حد صعود به لیگ برتر دارد و قرار است با محمد عمده غیاثی سال جدید را آغاز کنند و خبری از خرید امتیاز لیگ برتری نیست. البته شرایط تیم فوتسال این باشگاه نشان می دهد که صحبت در مورد بستن تیم مدعی فعلا در حد ادعاست نمی توان خیلی به آن دل بست.

همچنین از اتاق های قدیمی برج ساعت تبریز و شورای شهر تبریز شنیده می‌شود چنانچه شورانشینان در سال جدید طرح تیمداری شهرداری تبریز را در رشته های حرفه‌ای را به تصویب برسانند، با خرید یک امتیاز لیگ برتری در رشته والیبال،تیم  والیبال شهرداری تبریز را احیا خواهند کرد و این تصمیم منوط به مصوبه شورانشینان است که تا بدین لحظه خبری از تصویب نیست و برخلاف شهردار تبریز علاقه‌ای از سوی شورانشینان ملاحظه نمی‌شود.

به ضرس قاطع می‌توان گفت والیبال در تبریز بعد از تیم فوتبال تراکتور پرطرفدارترین رشته ورزشی تیمی میان جوانان این شهر است. چنان که در فصل گذشته لیگ دسته اول والیبال و در دیدار های خانگی تیم والیبال مس سونگون، عاشقان والیبال برای تیم نه چندان قدرتمند غیاثی، سنگ تمام گذاشتند و حتی در بازی های پلی آف این تیم، جایی برای سوزن انداختن درسالن اقدمی تبریز نگذاشتند. مع الاسف که مدیران ورزشی تبریز و هیات والیبال از این پتانسیل بهره کافی را نبرده‌اند و والیبال تبریز را به قهقرا کشانده‌اند!