به گزارش ورزش آذربایجان، بی‌مهری فوتبال ایران به دراگان اسکوچیچ را باید یکی از تلخ‌ترین صفحات تاریخ تیم ملی دانست؛ مردی که تیم ملی ایران را در بحرانی‌ترین دوران ممکن تحویل گرفت، از دل بحران‌ها و دشمنی‌های پنهان و آشکار عبور داد و با اقتدار به جام جهانی رساند؛ اما در نهایت، نه‌تنها دستمزدی درخور دریافت نکرد، بلکه حتی اجازه حضور روی نیمکت در جام جهانی را هم نیافت!

آن رفتن تلخ

در هر جای دنیا، ادامه چنین مسیر موفقی با حضور همان مربی در جام جهانی، طبیعی و محترم است. اما فدراسیون فوتبال ایران در تصمیمی عجیب، درست در آستانه مهم‌ترین تورنمنت جهان، اسکوچیچ را کنار گذاشت تا کارلوس کی‌روش – با تمام گذشته پرحاشیه‌اش – دوباره بازگردد. تصمیمی که با موجی از انتقاد همراه شد و حتی بعدها مهدی تاج، رئیس فدراسیون، در تبریز از اسکوچیچ عذرخواهی رسمی کرد. ولی آن عذرخواهی، برای مرهم زخم آن بی‌احترامی، دیر بود.

بازگشت با قدرت؛ این بار در تبریز

اما اسکوچیچ، با صلابت برگشت. نه به تیم ملی، بلکه به جایی که حالا نماد فوتبال پاک و مردمی ایران است؛ تراکتور. او تراکتور را تحویل گرفت، در حالی که بسیاری از همان منتقدان رسانه‌ای دوباره شروع به تخریبش کرده بودند. اما این بار اسکو نه تنها کوتاه نیامد، بلکه تیمی ساخت زیبا، منسجم، و تهاجمی. تیمی که امروز با ۵۴ امتیاز در کورس قهرمانی ایستاده و با فقط شش گام تا یک تاریخ‌سازی بزرگ فاصله دارد.

رکوردی برای تاریخ

تراکتور در صورت پیروزی در هر شش بازی باقی‌مانده، به امتیاز طلایی ۷۲ خواهد رسید. رکوردی که می‌تواند نه فقط سند قهرمانی باشد، بلکه نشانی از بازگشت پرقدرت اسکوچیچ به فوتبال ایران و پاسخ دندان‌شکن او به همه تصمیم‌های اشتباه گذشته فدراسیون باشد.

تراکتور، تکیه‌گاه اسکوچیچ

در این مسیر، اسکو تنها نیست. او حالا پشتوانه‌ای دارد به بزرگی میلیون‌ها هوادار پرشور آذربایجانی که خودشان هم زخم‌خورده‌ تصمیمات ناعادلانه‌اند. اتحاد تراکتور و اسکوچیچ، یک هدف دارد: انتقام از گذشته، ساختن آینده.

حالا وقتش رسیده.

وقت انتقام اسکوچیچ.

و چه صحنه‌ای بهتر از قهرمانی با تراکتور، برای اثبات آنچه از او دریغ شد؟

✍️امیر کوزه دوست