به گزارش "ورزش آذربایجان"، تیم والیبال شهرداری ارومیه مدل ۱۴۰۳، فصلی رؤیایی را با بازیکنانی جوان و گمنام آغاز کرد؛ تیمی که با بازی‌های درخشان خود در مرحله مقدماتی لیگ برتر والیبال ایران، بوی قهرمانی را در کوچه‌پس‌کوچه‌های شهر عاشقان والیبال پیچاند. اما در مرحله‌ی نیمه‌نهایی، در مصافی حساس با تیم کهکشانی فولاد سیرجان، این رؤیای شیرین نیمه‌کاره ماند.

جوانی باانگیزه، اما نه همیشه کافی

شکست مقابل تیمی پرمهره مثل سیرجان، به درنـالار ارومیه یک درس تاریخی داد؛ اینکه انگیزه و شجاعت جوانی، اگرچه زیبا و تحسین‌برانگیز است، اما برای رسیدن به قله قهرمانی، کافی نیست. گاهی مسیر قهرمانی نیازمند رعایت الزامات فنی و برخورداری از مهره‌های تعیین‌کننده در پست‌های کلیدی است.

نقطه‌ضعف‌ها از کجا آغاز شد؟

نیاز اول: قطر پاسور تمام‌عیار

در والیبال امروز، قطر پاسور نقشی کلیدی در افزایش توان هجومی تیم ایفا می‌کند؛ پستی که پاسورها همواره در لحظات حساس به آن اتکا می‌کنند. با این حال، شهرداری ارومیه در بازی حساس نیمه‌نهایی مقابل فولاد سیرجان، از ناحیه این پست ضربه خورد. عملکرد نه‌چندان موفق دو قطرپاسور تیم نشان داد در روزهای سخت، این نقطه ضعف می‌تواند سرنوشت بازی را تغییر دهد.

نیاز دوم: قدرتی‌زن باکیفیت و باتجربه

خط حمله شهرداری در جناح‌های کناری نیز نیاز به تقویت دارد. اگرچه برخی بازیکنان عملکرد قابل‌قبولی داشتند، اما در مقایسه با امیرحسین اسفندیاری، ستاره تیم سیرجان که برگ برنده بهروز عطایی شد، فقدان یک قدرتی‌زن سطح بالا در شهرداری به‌وضوح احساس می‌شد.

نیاز سوم: بازسازی در پست سرعتی‌زن

در مرحله نیمه‌نهایی، تنها سهند الله‌وردیان در قامت یک سرعتی‌زن مؤثر ظاهر شد. عملکرد سایر بازیکنان این پست در حد انتظار نبود و این می‌تواند زنگ خطری برای شهرداری باشد. احتمالاً باید منتظر جذب یک سرعتی‌زن ششدانگ برای فصل آینده باشیم.

و نهایتاً پست لیبرو؛ جایی که شهرداری شکننده بود

پست لیبرو نیز از دیگر نقاط آسیب‌پذیر شهرداری در برابر تیم فولاد بود. در همین راستا، زمزمه‌هایی از علاقه مجدد سرمربی تیم به آرمان صالحی، لیبروی سابق شهرداری که این فصل را در طبیعت اسلامشهر سپری کرد، شنیده می‌شود. بازگشت او می‌تواند بخشی از پازل قهرمانی فصل آینده را تکمیل کند.