به گزارش ورزش آذربایجان، صنایع مس ایران در دو دهه اخیر با ورود جدی و حرفه‌ای‌تر به عرصه تیم‌داری ورزشی، نقش پررنگی در توسعه ورزش کشور ایفا کرده است. با این حال، عدالت در توزیع منابع بین تیم‌های تحت نظر این شرکت همواره محل بحث و انتقاد بوده است. به نظر می‌رسد که باشگاه‌های کرمانی از حمایت‌های گسترده‌ای بهره‌مند شده‌اند، در حالی که مس سونگون، تنها نماینده شمال‌غرب ایران در این هلدینگ، همچنان در حاشیه قرار دارد.

سرپناه برای کرمانی‌ها، بی‌خانمانی برای سونگون

در روزهای اخیر، باشگاه مس رفسنجان با انتشار ویدیویی، از تجهیز ورزشگاه جدید خود به سقف سرپوشیده خبر داد؛ اقدامی که بار دیگر حمایت‌های ویژه صنایع مس ایران از تیم‌های کرمانی را پررنگ‌تر کرد. در حالی که کرمان، رفسنجان، سرچشمه، شهر بابک و سایر شهرهای استان کرمان هر یک دارای ورزشگاه اختصاصی و زیرساخت‌های مطلوب هستند، در سوی دیگر، مس سونگون همچنان بدون زمین و سالن اختصاصی، به‌صورت اجاره‌نشین فعالیت می‌کند.

این تبعیض آشکار باعث شده که مس سونگون برای برگزاری بازی‌های خود در رشته‌های مختلفی مانند فوتسال، والیبال و فوتبال، مجبور به پرداخت هزینه‌های سنگین برای اجاره سالن پورشریفی و استادیوم بنیان دیزل باشد.

بی‌عدالتی در توزیع منابع؛ چرا مس سونگون سهمی ندارد؟

این در حالی است که مس سونگون، به عنوان یکی از باشگاه‌های موفق و متمول کشور، پتانسیل بالایی برای توسعه و سرمایه‌گذاری دارد. اما نگاه تبعیض‌آمیز مدیران بالادستی صنایع مس ایران موجب شده که تمام حمایت‌ها و سرمایه‌گذاری‌های زیرساختی به سمت تیم‌های کرمانی سوق داده شود، در حالی که مس سونگون همچنان بدون امکانات اولیه و زیرساختی باقی مانده است.

چنین نگاهی باعث شده که باشگاه مس سونگون، به جای برخورداری از حق طبیعی خود در بهره‌گیری از منابع هلدینگ، همچنان به عنوان یک "بچه ناتنی" و فرزندخوانده صنایع مس ایران شناخته شود. البته مدیران سونگون نیز در این مورد باید بیش از پیش احساس مسولیت کرده و خود از حق این باشگاه دفاع کنند. آنها عملا طی این چند سال اخیر جز وعده کار خاصی نکرده اند.