یادداشت سردبیر/سعید عبدی؛ تراکتور بامداد رو چهارشنبه در دیداری ماراتن گونه مغلوب میزبانش التعاون در ضربات پنالتی شد تا از رسیدن به جمع چهار تیم نهایی لیگ قهرمانان آسیا ناکام بماند؛ خب... همین! حالا منتظریم ببینیم این تیم در هفته آتی در کدام گوشه از رینگ های رسانه ملی گیر یک مجری حال به هم زن خواهد افتاد؟ بازی های تیم که تا همین یک چهارم نهایی به تیم های اروپایی ترجیح داده شد، به جای حمایت شدن در حد دیگر نماینده های حاضر در آسیا، صبح هوادارانش را در هفته منتهی به تقابل برگشت با نماینده عربستان، با تمام وجود با تنفر در آمیختید... اما واقعا دیگر کافیست، بگذارید داخل زمین قدرت ها را بسجنگیم.

سناریوی تنفر ضدربدر دو
از روزی که استارت لیگ برتر امسال زده شد، یا شاید چند هفته قبل ترش... قصه آغاز شد؛ بی وقفه و هر بار مغرضانه تر و در دم بزنگاه تر! طی سال های اخیر همواره تیم های شهرستانی زیر سایه سرخابی های پایتخت بودند اما امسال صدا و سیما سبک جدیدی رو کرد؛ سبکی که نه ما بلکه هر بیننده بی طرفی با مرور آن طی شش ماه آخر، آن را به سناریویی ناجوانمردانه شبیه می داند.

عقب را نگاه نکن، دلت می گیرد...
تبعیض و پخش نشدن بازی ها و همه موضوعاتی که طی سال های اخیر بود و امسال شدیدتر شد، یک طرف ماجرا و طرف دیگر ماجرا که هدف از نگارش این مطلب، درخواست رسمی برای پایان دادن به آن است. واقعا برگشتن به عقب نگاه کردن به همین چند هفته اخیر و نوع نگاه برنامه ها و مجریان صدا و سیما به تراکتور حالمان را خراب می کند؛ این حرف دل همه هوادارانی است که در این همه سال نخواستید فرقشان را قبول کنید؛ فرقی که جهانی شان کرده اما خودی ها قبولش ندارند که هیچ...

مرد باشیم، دوست و شریف
خلاصه تراکتور از آسیا هم حذف شد دیگر جای نگرانی نیست! فقط ماند لیگ برتر... اما دیگر همه چیز را در زمین بی طرف خواستاریم. دیگر شور قضیه علیرضا بیرانوند در آمد، دیگر چرت و پرت گویی های صبحگاهی خریداری ندارد، دیگر نوع نگاههای متفاوت، قابل تشخیص شده است؛ پس مرد باشید و بازی را درست پیش بروید. تراکتور و هوادارانش به این شرایط عادت دارند؛ پس دوست بمانیم و شریف...