به گزارش ورزش آذربایجان، تیم‌های تراکتور و الخالدیه، با یک نگاه فنی، همچون قطعات یک پازل هستند که هرکدام داشته‌هایی دارند که دیگری از آن بی‌بهره است و در مقابل، کمبودهایی دارند که در تیم مقابل به چشم نمی‌آید.

در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا ۲، تراکتور موفق شد در دیدار رفت با نتیجه ۲-۱ الخالدیه را شکست دهد. اما نکته جالب درباره این دو تیم، شباهت‌های معکوس آن‌هاست.

الخالدیه تنها پنج سال از تأسیسش می‌گذرد، اما از نظر زیرساخت‌ها و آکادمی در سطح یک باشگاه حرفه‌ای اروپایی فعالیت می‌کند. با این حال، این تیم از کمبود هوادار رنج می‌برد و در دیداری حساس از لیگ قهرمانان آسیا، هوادارانش به تعداد انگشتان دست هم نمی‌رسیدند.

در نقطه مقابل، تراکتور از حمایت میلیونی هوادارانش بهره می‌برد، اما در زمینه آکادمی و زیرساخت‌های میزبانی، شاید نیمی از امکانات الخالدیه را هم در اختیار ندارد.

چمن ورزشگاه یادگار امام تبریز پس از هر بازی، یکی از اصلی‌ترین موضوعات انتقادی هواداران و فعالان ورزشی است. مقایسه کیفیت آن با چمن استادیوم ملی منامه نشان می‌دهد که چمن یادگار در حد زمین‌های محلی ارزیابی می‌شود.

در بحث آکادمی، باشگاه الخالدیه کلیه فعالیت‌های آکادمی خود را به‌صورت روزانه در صفحات رسمی منتشر می‌کند، اما در تراکتور چنین روندی وجود ندارد. تیم‌های آکادمی تراکتور که روزگاری فینالیست بودند، حالا در همان مرحله گروهی حذف می‌شوند.

بررسی این دو تیم، یادآور تیم‌هایی از دو دنیای موازی است؛ داشته‌های تراکتور، حسرت الخالدیه است و داشته‌های الخالدیه، آرزوی تراکتوری‌ها...