سعید عبدی| یادداشت سردبیر؛ کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال بعد از وقفه‌ای نسبتا طولانی سرانجام آرای دیدار جنجالی تراکتور-پرسپولیس را اعلام کرد؛ شاید خیلی ها بعد از یک بار مطالعه این رای، به گمان این که چیزی را از قلم انداخته باشند، دوباره از نو شروع به خواندن کردند. اما در حقیقت چیزی از قلم نیفتاده بود، البته در متن رای…

آن چه از قلم افتاده بود، عدالتی است که کمیته انضباطی با پشت پا به آن، یک بار دیگر شائبه یک کلید واژه را در اذهان عمومی جرقه زد؛ کلید واژه معروف «سوگولی پایتخت» پیام اصلی رای صادر شده بود. کمترین توجه به عمق فاجعه ای که روی سکوها رخ داد، در رای صادر شده موج می زند.

موضوع توهین های نژادی و جنسیتی، خط قرمز مطلق فدراسیون جهانی فوتبال است اما در رای صادر شده از سوی کمیته انضباطی، کمترین توجه ممکن به آن را شاهد هستیم که با تمام توان مقوله عدالت و وفاق ملی را زیر سوال برده است. کافیست برای درک بهتر موضوع یک جست و‌جوی ساده در اینترنت انجام داده و برخورد با موارد مشابه در عرصه بین المللی را با برخورد کمیته انضباطی خودمان مقایسه کنید؛ نتیجه سکوتی تلخ و افکاری مشوش خواهد بود با کلی تردید و حس نادیده شدن آن چه که برای دیدنش نیاز به ابزار خاصی نبود جز ترازوی عدالت…

آن چه جامعه ورزش آذربایجان و هواداران تراکتور انتظار دارند، واکنش باشگاه به این رای است؛ رایی که بستر را برای تکرار افتضاهات آزادی فراهم می کند. این یک موضع شخصی از سوی نگارنده نیست بلکه شالوده ای از نظراتی است که در کمتر از ۱۲ ساعت زیر خبر رای کمیته انضباطی از سوی اقشار مختلف جامعه در رسانه های مختلف درج شده است. شاید که نه بلکه قطعا در چنین شرایطی فیفا می‌تواند قاضی عادل تری باشد…