به گزارش ورزش آذربایجان، همان طور که در تراکتوریکاتیک قبل از بازی گفتیم، اهمیت ضربات شروع مجدد در بازی پرسپولیس و تراکتور برای همه روشن بود، اما در حالی که پرسپولیس از موقعیت‌های خود بهره‌برداری کرد، تراکتور نتوانست به‌خوبی از این نقطه ضعف حریف استفاده کند.

تغییر رویکرد تراکتور از بازی مس تا پرسپولیس

در بازی هفته گذشته، پس از آنکه تراکتور به پیروزی خود اطمینان پیدا کرد، گمان می‌رفت که استفاده از کرنرهای کوتاه و ارسال توپ به پشت محوطه هجده‌قدم، تمرینی برای استفاده در بازی‌های حساس‌تر باشد. اما نحوه اجرای ضربات کرنر در بازی‌های تراکتور مقابل مس رفسنجان و پرسپولیس تفاوت زیادی داشت. تیم به‌طور ناگهانی از تاکتیک‌های کوتاه به ارسال‌های بلند توپ روی آورد.

تراکتور در مقابل پرسپولیس ۹ ضربه کرنر داشت که تمامی آن‌ها توسط آلوز به سمت دروازه ارسال می‌شد. اما در طرف مقابل، بیشتر توپ‌های ارسال‌شده به محوطه جریمه پرسپولیس توسط دروازه‌بان این تیم، گندوز، دفع می‌شد. نکته جالب این است که خروج‌های گندوز که در بازی‌های قبلی به عنوان نقطه ضعف پرسپولیس شناخته می‌شد، در این بازی به نقطه قوت تیم حریف تبدیل شد. گندوز به‌تنهایی مانع از باز شدن دروازه پرسپولیس شد و مدافعان این تیم را از دردسر نجات داد.

از میان کرنرهای تراکتور، دو کرنر در دقایق ۵۶ و ۶۹ فرصت‌های گل‌زنی بیشتری ایجاد کردند. یکی از این موقعیت‌ها ناشی از خروج اشتباه گندوز و شوتی از محوطه پنالتی بود و دیگری ارسال به جناح مخالف بود که می‌توانست توسط عارف آغاسی به گل تبدیل شود.

به نظر می‌رسد وقت آن رسیده که تراکتور تمرینات خود را بهبود بخشیده و زمان بیشتری را به ضربات کرنر اختصاص دهد و صرفاً به توانایی‌های آلوز و پوستونسکی اکتفا نکند. همچنین کادرفنی باید با افزودن یک مربی متخصص در این زمینه، این ضعف تیم را برطرف کند. شاید بهتر باشد دراگان اسکوچیچ و کادرش کمی هم بازی های آرسنال را در این فصل تماشا کنند.