به گزارش"ورزش آذربایجان"، در دنیای ورزش امروز مدیران و مالکان باشگاه ها علاقه زیادی به دخالت در تمام امورات باشگاه دارند که منجر به ایجاد هزینه و  نتایج تاسف بار برای مجموعه باشگاه می‌شود. اما در این بین مربیانی پیدا می‌شوند که در بزنگاه های حیاتی بدون واهمه‌ از دست رفتن موقعیت شغلی خود به دنبال یافتن راه حل و رایزنی با مسئولان بلندپایه باشگاه می افتند و با دخالت های فراتر از اختیاراتشان در جهت منافع تیم و هواداران گام برمی‌دارند.

از نمونه های چنین مربیانی می‌توان به عبدالرضا علیزاده،سرمربی شهرداری ارومیه و محمد عمده غیاثی،سرمربی مس سونگون اشاره کرد. دو اسطوره‌ای که مفهوم بازیکن و مربی بومی را به معنای واقعی کلمه یعنی از خودگذشتگی نشان داده اند. وجود چنین مربیانی در خطه آذربایجان که دچار کم لطفی مسئولان و مدیران باشگاه هستند نعمت بزرگی به شمار می رود.

تیم گمنام و جوان والیبال مس سونگون،دیروز جمعه در هفته دوم لیگ دسته یک والیبال توانست در تهرانسر پس از واگذار کردن دو ست به حریف متمول و پرقدرت خود،با یک کامبک شیرین،نتیحه بازی رل سه بر دو به سود خود پایان داد تا به دومین برد متوالی خود دست یابد. بردی که یقینا حاصل تفکرات سرمربی تیم یعنی محمد عمده غیاثی بود که توانست بازی را به نفع تیم خود بازگرداند.

مربی تبریزی که در فصل گذشته ارزش های خودش را بیش از پیش نشان داد و با بازیکنان گمنام و البته جوان و کم تجربه به عنوان پدیده مسابقات لیگ یک شناخته شد. آنها فصل گذشته تنها یک قدم کم آوردند تا والیبال تبریز را دوباره بعد از یک دهه دوری به لیگ برتر والیبال بازگردانند و به رتبه سوم جدول لیگ یک نائل آمدند.

در ارومیه هم عبدالرضا علیزاده،سرمربی تیم والیبال شهرداری ارومیه بار دیگر آستین بالا زد و به مانند یک هوادار از نوع اولترا به جنگ مشکلات تیم رفت و با در میان گذاشتن مشکلات تیم در رسانه ها و جراید که همراه با تلاطم برای مسئولان شهری ارومیه شد تا خیلی زود مشکل عدم تصویب قرارداد بازیکنان توسط شورانشینان حل و فصل شود و تمرینات ارومیه نیز به حالت عادی برگشت تا عبدیضای درناها ارزش های خود را بار دیگر به زادگاه خودش نشان دهد.مربی ای فصل گذشته فقط با یک معجزه توانست تیم مدعی سقوط ر به یک تیم مدعی قهرمانی لیگ برتر بالا بیاورد و با کسب رتبه سومی آن هم با بازیکنان متوسط،در لیگ برتر شگفتی خلق کند.