به گزارش ورزش آذربایجان، لیگ برتر بیست و چهارم فوتبال ایران در شرایطی کلید خورد که داستان سقف قرارداد بار دیگر نقل محافل رسمی و غیررسمی این رشته در کشور شده است. در این میان تراکتور، باشگاهی است که بیشترین فشارها را علیه خود می بیند و این در حالیست که طی سال ها و دهه های اخیر تکلیف بسیاری از ابهامات مالی فوتبال باشگاهی ایران که معمولا پای استقلال و پرسپولیس در آنها وسط بوده، هیچ گاه مشخص نشده است.

طی این چند وقت اخیر برخی مجریان صدا و سیما، رسانه های کشوری و هواداران و مدیران سرخابی های پایتخت در نقش قاضی ظاهر شده و اتهاماتی را متوجه باشگاه تراکتور کرده اند؛ این که در تاریخ فوتبال ایران چقدر از این قوانین بدون پشتوانه بوده که بدون رعایت کردن از کنارشان رد شده و رفته ایم جای خود دارد اما این که چنین ذره بین های ریز بینی روی یک باشگاه کاملا خصوصی زوم کند قابل قبول نیست.

در فوتبالی که هیچ کس جرات و توان هزینه در آن ندارد – چون هیچ برگشت مالی متوجه مالکان نیست – تراکتور با هزینه شخصی اداره می شود؛ در همین یک دهه اخیر این نقش را دولت برای پرسپولیس و استقلال ایفا می کرد و کسی هم نبود به این موضوع خرده بگیرد؛ کسی نبود که روی کمک های میلیاردی در کوران رقابت ها ذره بین گذاشته و از چرایی آن صحبت کند اما حالا که تراکتور بعد از سال ها چهره یک مدعی واقعی به خود گرفته، دلواپسی ها مالی شکل گرفته اند!

این رسانه ها و مجریان صدا و سیما بهتر است در کنار نقدهایی که به باشگاه خصوصی تراکتور وارد می کنند، سری هم به آرشیو بزنند و با وجدان خود خلوت کنند؛ آیا در زمان هایی که نیاز بوده لب به سخن گشوده اند یا حالا سوار موجی شده اند که سعی در بدبین کردن افکار عمومی نسبت به خاص ترین باشگاه فوتبال ایران دارد؛ باشگاهی که بی هیچ کمک دولتی و با هزینه کاملا خصوصی اداره می شود و مستقل ترین تیم لیگ برتر است. شاید هم نداشتن برخی آپشن ها باعث حسادت یک عده شده که این هم خود جای تامل بسیار دارد که چگونه چنین حسادت هایی تا رسانه ملی پیش می رود!