به گزارش ورزش آذربایجان، فارغ از هر دغدغه اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، مردم آذربایجان یک دغدغه بزرگ و همیشگی دارند؛ دغدغه ای که به زندگی شان گره خورده و دلیل حال خوب و بدشان است؛ این دغدغه تراکتور نام دارد. تیمی که فراتر از فوتبال و برد و باخت های معمولش، برای آنها یک هویت و افتخار محسوب می شود. این که در قامت یک تیم شهرستانی، میلیون ها هوادار داشته باشی وجه تمایز اصلی تراکتور است. وجهی که مطالبات سطح بالایی می طلبد و رسیدگی به آن به قانون نانوشته ای برای تمامی مدیران شهری و استانی و حتی کشوری بدل شده است.

تا همین چند وقت پیش که مرحوم آل هاشم، امام جمعه فقید تبریز و دکتر مالک رحمتی، استاندارد فقید آذربایجان شرقی در قید حیات بودند، چشم امید تی تی ها در روزهای تیره و تارشان این دو بزرگمرد بودند؛ اما حادثه تلخ بالگرد شوک بزرگی به کل آذربایجان وارد کرد. از بعد استانی و شهری و مسائل معمول که فاکتور بگیریم، تراکتور و هوادارانش در این سانحه ناگوار، طعم تنهایی مطلق را یک بار دیگر با همه وجود چشیدند. اما شاید تنها چیزی که آنها را دلگرم و امیدوار نگه داشته، حضور مردی است که از جنس خودشان است و قرار است رئیس جمهور شود؛ دکتر مسعود پزشکیان.

اسم آشنایی که ده ها یا شاید صدها بار کنار نوه خردسالش در ورزشگاه یادگار امام کنار هواداران تراکتور نشسته و تیمی را تشویق کرده که در موردش داریم صحبت می  کنیم. او حالا در یکقدمی رسیدن به عنوانی قرار دارد که چه بخواهیم و چه نخواهیم راه را برای خیلی از آرزوهای تراکتوری ها هموار خواهد ساخت. هیچ گاه در تاریخ چنین شرایطی تجربه نشده بود و حتی فکر کردن به آن هم هیجان انگیز است؛ یک تراکتوری اصیل رئیس جمهور ایران می شود. کسی که درد و رنج تی تی ها را از نزدیک لمس کرده و خود نیز صاحب همان درد و رنج هاست.

تراکتور هیچ گاه در عرصه ملی زبان و تریبونی برای دفاع نداشته و همین به عاملی برای سرکوب خواسته های به حق این تیم بزرگ تبدل شده است. حالا یک فرصت ایده آل وجود دارد؛ فرصتی که اگر به واقعیت گره بخورد به نقطه عطف بزرگی در تاریخ آذربایجان و تراکتور تبدیل خواهد شد. برای درک بهتر موضوع یک لحظه فکر کنید شما (هوادار تراکتور) رئیس جمهور شده اید؛ چه کارها که می توانید برای این تیم بکنید؛ هفته گذشته باد و طوفان صحبت های دکتر پزشکیان در تبریز را نیمه تمام گذاشت اما او در همان چند ثانیه از واقف بودنش به دردهای تراکتور گفت و وعده هایی داد که شاید در کنار دیگر وعده ها، شانس محقق شدنشان خیلی بیشتر است، چون او خودش یک تراکتوری تیر است...

چرا راه دور برویم؛ فکر کنید مشکل تیم تان را به رئیس جمهوری می گویید که هیچ تفاوتی میان تیم شما و دیگر تیم ها قائل نیست. همان مشکل ها را اگر به کسی بگویید که خودش مثل شما هوادار همان تیم است چه خواهد شد؟ زیبا نیست؟ کاش این فرصت طلایی را از دست ندهیم و پرشوروار به استقبال آن برویم و برایش بجنگیم.